Noosa, Fraser Island, Bundaberg & de Whitsundays

We zijn ruim over de helft van onze tijd in Australië. Het gaat zo snel, make it stop!!

Afgelopen anderhalve week zat vol met leuke dingen en lange stukken rijden. Niet te vergeten de cycloon Debbie die door het land raasde en voor behoorlijk wat overlast heeft gezorgd.

In Noosa hebben we drie dagen op een camping gestaan aan de rivierkant. Het plan was om twee dagen te gaan surfen en nog een dagje het national park te gaan verkennen voor we onze tour naar Fraser Island zouden doen. Vrijdag middag was het zover, onze tweede surfles. Nadat we ons vanaf de kant afvroegen of de golven wel hoog genoeg zouden zijn, viel dat in het water vies tegen. Dolenthousiast zei onze instructeur, nadat hij de groep had opgesplitst in: wel en niet eerder gesurft noemde hij ons de intermediate class. Hier was ik (Renate) nog niet zo zeker van, maar ik was klaar om het stukje theorie wat onze instructeur had verteld te gaan uitproberen. Dit ging eigenlijk vrij prima, tot de golven heel hoog werden en mij inclusief board tegen de zeebodem sloegen. Dit gebeurde ongeveer vier keer achter elkaar, elke keer als ik wilde opstaan tot ik compleet gekielhaard boven water zag te komen. In tegenstelling tot Olivier, die het probleem had dat de neus van zijn board water schepte en hij een keiharde faceplant in het water maakte (en beide lenzen daarbij in 1 keer verloor) en daarna rustig twee keer hetzelfde doet, werd ik wel bang. De surfinstructeur had het allemaal niet zo door en was intussen zelf een golf aan het pakken (ja serieus). Ik was op dat moment niet helemaal meer helder aan het nadenken omdat ik aan het wegdrijven was in een rip (stroming) en de instructeur te druk bezig was met cool zijn om me te kunnen horen. Gelukkig kwam er een instructeur van een andere surfschool aan om me veel te hard in een golf te duwen waardoor ik met 100 km/u voor m'n gevoel het strand op knalde. Genoeg gesurfbabed die dag voor mij. Ik dank dat ik een andere keer een beginnerslesje opnieuw neem of een dagje ga oefenen op wat minder hoge golven hahaha. De dag erna is Olivier weer heen gegaan en ik ben het stadje gaan verkennen, gezien ik me voelde alsof ik van een berg was afgerold o.i.d. en het vermoeden had dat wanneer ik zou gaan het ook de laatste keer in m'n leven zou zijn dat ik zou gaan surfen. Het national park was tof en het was een prima dagje voor onze trip naar Frater Island met dropbear adventures.

Maandagochtend werden we om 6:45 verwacht bij de organisatie. Na een typisch Australisch informatiefilmpje (doe a niet dan ga je dood, doe b niet dan ga je dood, c is heul gevaarlijk), gingen we de groep van +- 25 mensen verdelen over de 4 Toyota Landcruisers. Opmerkelijk was dat onze gids Troy onze namen na 1 keer voorstellen allemaal wist te benoemen (!) Met Olivier aan het stuur, reden we met twee Zwitserse meisjes (Alena en Sarah), twee Duitse jongens (Chris en Daniël) en een Duits meisje (Sabrina), richting Rainbow Beach. Voor de hele tour op Fraser Island alleen maar lof. Troy de gids, had energie voor 10 en in de buurt geboren wist hij over haast iedere zandkorrel wat leuks te vertellen. Hij paste het dagprogramma zo aan dat we geen andere groepen tegenkwamen en de activiteiten om de regenbuien heen deden. Het rijden in de 4x 4 was al helemaal geweldig (nog beter na de regen hihihi), daarnaast zwemmen en drinken tegelijk in Eli's creek (letterlijk mineraalwater wat de berg af komt stromen), de Fish Spa en huge ass zandvlakte bij lake Wobby en het 750 m heen en terug zwemmen naar de overkant van Lake Mackenzie vergeten we nooit weer. Daarnaast nog eens de stukjes geschiedenis van Troy, Indian Head, het boemerang gooien, het didgeridoo spelen (wat Olivier beide in één keer kon, waardoor hij tot Ozzy Olly werd omgedoopt) en de avonden kaartspelen, mega Yengha en wijn in het kamp maakten het nog veel mooier met de superleuke groep. We hadden er zo nog twee weken door kunnen brengen.

Gezien de slechte ontvangst op het eiland kregen we slechts flarden mee van wat cycloon Debbie aan het doen was op de Whitsundays. Eenmaal terug van de tour bleek Debbie naar het zuiden te gaan i.p.v. landinwaarts en overstromingen rondom Noosa te veroorzaken. Hierop besloten wij de volgende ochtend, na ons geïnformeerd te hebben, gelijk richting het Noorden te rijden om te voorkomen dat we vast zouden komen te zitten. Onderweg naar Agnes Water konden we niet meer verder vanwege overstromingen en hebben we in Bundaberg een hotelletje geboekt en zijn we uit eten geweest. Dit was dus echt absolutely fantaaaaastic na 5 weken camper en drie dagen zand overal op Fraser Island. Via Bruce Highway zijn we wat verder landinwaarts doorgereden naar de capricorn coast, waar we de capricorn caves hebben verkend. Natuurlijk poepte er een vleermuis o op m'n hoofd en komt rabiës daar gelukkig niet echt voor (al krijg je dat sneller bij een beet maar alsnog geen lekker idee). 's Middags kregen we te horen dat onze boot voor de Whitsundays was gezonken tijdens de storm en dat de enige Whitsundays tour die nog beschikbaar zou zijn in de aankomende 10 dagen de dag erna zou zijn. Daarop zijn we meteen de auto ingesprongen om een flink stuk rijden. Maar wauw, wat een uitzicht. Tot nu toe was Princeess Highway de mooiste weg (Melbourne richting Sydney langs de kust), maar deze highway krijgt de tweede plaats.

In Airlie Beach bleek er geen enkele camping meer heel te zijn en hebben we een nachtje geslapen bij een truckersovernachtingsplaats bij een pomp (worden sowieso veel door kampeerders gebruikt). Naarmate we de dag erna dichter bij Airlie Beach kwamen, werd ook de schade duidelijker: eigenlijk stond er geen enkele elektriciteitspaal meer recht, de bomen waren of omgevallen, of hadden geen blaadjes meer, de reclameborden waren weg of doormidden, hele akkers ondergelopen. We voelden ons een beetje boel schuldig dat we voor ons plezier naar Airlie Beach kwamen. Dit versterkte toen bleek dat de bevolking na een aantal dagen weer stromend water had en al zes dagen zonder stroom zat. Er werd ons echter op het hart gedrukt dat we van harte welkom waren omdat ze de inkomsten hard nodig hebben en de toeristen daarom juist moeten blijven komen. Dus daar gingen we, op de British Defender, bemand door kapitein Tess, Ryan en Josh, samen met 6 Fransen, 2 Duitsers en 2 Zwitsersen en een Brit. Ondanks dat de eilanden ook redelijk verwoest waren en het complete barrier reefe in dat gebied (fucking Debbie) hebben we het naar ons zin gehad en was het ook goed om te zien wat iets als een cycloon kan aanrichten. Als vervanging van het snorkelen (gezien het water nog troebel was van de storm), hebben we over rotsen geklauterd naar een waterval (foto's krijgen we nog en we hadden zelf geen telefoon mee).

Inmiddels zijn we in Townsville en gaan we uitzoeken wat we hier allemaal gaan doen en hoe we hier met de omgeving (lees: krokodillen) moeten omgaan. Op het toilet kwam ik op de deur al een gigant van een sprinkhaan tegen en zat er een dikke motvlinder op m'n rug toen ik terug liep, dus het begint al lekker tropisch hier in het noorden ;) Snorkelen in het meer noordelijk barrier reefe staat in ieder geval op de planning!

Groetjes vanuit Townsville!